Magic moments

  Поглавје Два Планот Фебруари 2020 година. Сите документи стокмени, за да стигнат побрзо ги испраќам со авионска пошта до фирмата што не вработува, па истите да бидат предадени в општина, што поскоро да добиеме работни визи и да започнеме преселба. Планот е да заврши поголемото дете со тековната учебна година и да заминеме. Помалото во тој момент е сеуште во градинка, фала богу немаме свиделства за неа.  Ни кажаа дека за визите се потребни приближно два месеци за да ги добиеме, па си оставив и  малку простор во случај да ми фали некој документ, пошто нели: „две недели“ за било каква исправка или нов документ. Така да очекував до крајот на Мај 2020 да ги имаме сите предиспозиции за старт од Македонија. Планот беше да се отселиме пополека преку летото, да бидеме порелаксирани, настрана од училишни обврски, децата да се аклиматизираат со новите другари пред зграда, со тоа би се привикнале на новиот менталитет и локални обичаи. Нам возрасните исто ни требаше некое време да го научиме град

  Генерално не сум човек што донесува одлуки на емотивна основа, а уште поретко во афект.  Долго време размислувавме дали и кога да се преселиме, за во еден момент со консензус на цело семејство да пресечеме. Причините и поводот ретроспективно не се ни важни, а и не ми е целта да пишувам за настани кои можеби за 10 години од сега нема да имаат никаква суштина, ниту логика да се разгледуваат. Оставам на историчарите и хронолозите да се занимаваат со настани, јас пишувам упатство сега! Поглавје еден Подготовка и избор на земја Како во секој проект така и во овој, подготовката беше најважниот дел. Земајќи во обзир дека во моментот на планирање мораше да размислуваме за потребите на четворица, од кои две деца, кои очекувано не можеа да ги предвидат своите желби и сонови за иднината. И покрај тоа, начелно заклучивме дека сакаме да одиме во земја која е погодна за семејства со малолетни деца, има добро образование, добро здравство и население кое не се однесува игнорантски кон емигранти. За

Past year and a half I have been learning a foreign language. Although, relatively similar to my native, it has its own unique features and quirks with which I have a love-hate relationship. Lets get to the point though, I started analyzing multiple languages including my own and they all have one general problem, none of them is solely enough . Both in written and oral sense. Let me elaborate. Have you noticed that every time you want to use a movie reference, or a product, brand, a common tool, or maybe even a body part, it's lot easier to use the name everybody uses, rather then the appropriate one which is rarely used in the  language of the  current context . I had a problem with this in my native language, and I have the same problem now with the new language. I'm not much contended having to mix words whilst maintaining the grammar rules of two different languages. But in this day and age, one language is just not enough on its own. The same goes for written communicatio